Οι σημερινές εξελιγμένες διεθνείς αγορές βοήθησαν στην τόνωση της ταχείας ανάπτυξης παράγωγων μέσων. Στα χέρια των πεπειραμένων επενδυτών, τα παράγωγα μπορούν να αποκομίσουν κέρδη από:
- Μεταβολές των επιτοκίων και των αγορών μετοχών ανά τον κόσμο
- Μεταβολές στις συναλλαγματικές ισοτιμίες
- Μεταβολές στην παγκόσμια προσφορά και ζήτηση για αγαθά όπως αγροτικά προϊόντα, και βιομηχανικά μέταλλα και ενεργειακά προϊόντα όπως το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο
Οι τιμές της αγοράς συναλλάγματος εξαρτώνται από τη συνεχή ροή πληροφοριών από όλο τον κόσμο και απαιτούν υψηλό βαθμό διαφάνειας. Ένα ευρύ φάσμα παραγόντων (κλιματικές συνθήκες, πολιτικές καταστάσεις, προεπιλογή χρεών, εκτοπισμός προσφύγων, εκκαθάριση γης και περιβαλλοντική υγεία, για παράδειγμα) επηρεάζει την προσφορά και τη ζήτηση περιουσιακών στοιχείων (κυρίως αγαθών) - και συνεπώς τις τρέχουσες και μελλοντικές τιμές του υποκείμενου περιουσιακού στοιχείου επί του οποίου βασίζεται η σύμβαση παραγώγων. Αυτού του είδους οι πληροφορίες και ο τρόπος με τον οποίο οι άνθρωποι το απορροφούν, αλλάζουν συνεχώς την τιμή ενός εμπορεύματος. Αυτή η διαδικασία είναι γνωστή ως ανακάλυψη τιμών.
Δεύτερον, η τιμή όλων των μελλοντικών συμβάσεων χρησιμεύει ως τιμές που μπορούν να γίνουν αποδεκτές από εκείνους που εμπορεύονται τις συμβάσεις αντί να αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο αβέβαιων μελλοντικών τιμών.
-
- Οι επιλογές βοηθούν επίσης στην ανακάλυψη τιμών, όχι σε απόλυτους όρους τιμών, αλλά στον τρόπο με τον οποίο οι συμμετέχοντες στην αγορά βλέπουν την αστάθεια των αγορών. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι επιλογές είναι μια διαφορετική μορφή αντιστάθμισης, καθώς προστατεύουν τους επενδυτές από απώλειες επιτρέποντάς τους να συμμετέχουν στα κέρδη του περιουσιακού στοιχείου.
- Όπως θα δούμε αργότερα, εάν οι επενδυτές πιστεύουν ότι οι αγορές θα είναι ασταθείς, οι τιμές των συμβάσεων δικαιωμάτων προτίμησης θα αυξηθούν. Αυτή η έννοια θα εξηγηθεί αργότερα.
- 2. Διαχείριση κινδύνων
Αυτό θα μπορούσε να είναι ο σημαντικότερος σκοπός της αγοράς παραγώγων. Η διαχείριση του κινδύνου είναι η διαδικασία προσδιορισμού του επιθυμητού επιπέδου κινδύνου, ο προσδιορισμός του πραγματικού επιπέδου κινδύνου και η τροποποίηση του τελευταίου ώστε να ισούται με τον πρώτο.Αυτή η διαδικασία μπορεί να εμπίπτει στις κατηγορίες αντιστάθμισης και κερδοσκοπίας.
Η αντιστάθμιση έχει παραδοσιακά οριστεί ως μια στρατηγική για τη μείωση του κινδύνου στην κατοχή μιας θέσης στην αγορά, ενώ η κερδοσκοπία αναφέρεται στη λήψη θέσης στον τρόπο με τον οποίο θα κινηθούν οι αγορές. Σήμερα, οι στρατηγικές αντιστάθμισης και κερδοσκοπίας, μαζί με τα παράγωγα, είναι χρήσιμα εργαλεία ή τεχνικές που επιτρέπουν στις εταιρείες να διαχειρίζονται πιο αποτελεσματικά τον κίνδυνο.
3. Για παράδειγμα, οι επενδυτές που επιθυμούν να εκτεθούν στο S & P 500 μπορούν να αγοράσουν ένα χρηματιστηριακό ταμείο S & P 500 ή να επαναλάβουν το κεφάλαιο αγοράζοντας συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης S & P 500 και επενδύοντας σε ομολογίες χωρίς κίνδυνο. Οποιαδήποτε από αυτές τις μεθόδους θα τους δώσει έκθεση στον δείκτη χωρίς το κόστος αγοράς όλων των υποκείμενων περιουσιακών στοιχείων στο S & P 500.
Εάν το κόστος υλοποίησης αυτών των δύο στρατηγικών είναι το ίδιο, οι επενδυτές θα είναι ουδέτεροι ως προς το ποια θα επιλέξουν. Αν υπάρχει διαφορά μεταξύ των τιμών, οι επενδυτές θα πουλήσουν το πλουσιότερο περιουσιακό στοιχείο και θα αγοράσουν το φθηνότερο μέχρι να φθάσουν οι τιμές στην ισορροπία. Στο πλαίσιο αυτό, τα παράγωγα δημιουργούν αποδοτικότητα στην αγορά.
4. Τα παράγωγα συμβάλλουν επίσης στη μείωση των εξόδων συναλλαγής στην αγορά
Επειδή τα παράγωγα είναι μια μορφή ασφάλισης ή διαχείρισης κινδύνου, το κόστος συναλλαγών σε αυτά πρέπει να είναι χαμηλό ή οι επενδυτές δεν θα θεωρούν οικονομικά υγιή την αγορά τέτοιας «ασφάλισης» για τις θέσεις τους >